Te lang boos geweest

Roelie (60) zocht al een tijdje iemand om ‘tegenaan te praten’. Via via komt ze bij Astrid terecht. Precies op het moment dat thuis de boel escaleerde. ‘Ik begon mijn reis met verwijten aan alles en iedereen. Nu kijk ik met zachte ogen naar de wereld. En naar mezelf.’

 ‘Mijn dochter heeft het contact met ons verbroken. Dat had en heeft een enorme impact op mijn leven, tot depressiviteit aan toe. Ik was boos, heel boos. Op mezelf, op mijn dochter, op alles. Via via kwam ik in die tijd bij Astrid terecht. Ik realiseerde me toen nog niet dat het verbroken contact ook over mij ging. Dat het probleem ook in mij zat.’

Boos

‘Een van de eerste dingen die Astrid tegen me zei was: “jij bent heel lang boos geweest”. En dat klopte precies. Het leven loopt zoals het loopt. Maar er was een hoop oud zeer waar ik nog mee moest dealen. Door die open wonden uit het verleden was ik eisend en veroordelend naar iedereen. En ongenadig in de kritiek naar mezelf. Astrid liet me zien dat het ook anders kon. Door te spiegelen, te praten, door me oude en nieuwe dingen te laten ervaren. Ze leerde me hoe ik kan voelen wat in vind. Astrid zei ooit: “als je je lijf voorstelt als een huis, dan woon jij alleen op zolder. Maar het hele huis is van jou”. Een prachtige metafoor, want ik zat inderdaad alleen in mijn hoofd. Voelen, emotie tonen, dat was niets voor mij.’

Arm om me heen

‘Ik ben 6 maanden bij Astrid in therapie geweest. Het was een geleidelijk traject van bewustwording. Ik heb veel gelezen, boeken die Astrid me aanraadde. Want ik zit graag in mijn hoofd, dus dit paste me goed. Wat ik lastiger vond was het omgaan met mijn emoties. Astrid riep met haar vragen gevoelens in mij op. Ze liet me ervaren: “zo voelt het als iemand je steunt”. Dat deed iets met me, maar in het begin was dat niet gemakkelijk. Net zoals een fysiotherapeut spieren irriteert zodat ze gaan werken, zo doet Astrid dat met gevoelens. Ze is zo integer, dat ik het uiteindelijk wel accepteerde van haar. Zacht, maar zonder klef te worden. Ze heeft bepaalde kwaliteiten waarmee ze bij je binnenkomt. Helend. Iedereen kan therapeut worden, maar niet alle therapeuten hebben deze gave.’

 Alles is goed

‘Mensen geven elkaar complimenten voor kracht. Ik was wel sterk, maar erg verhard, al merkte ik dat zelf niet. Astrid prikte daar vrij snel doorheen. Het hield mensen bij mij weg, ben ik gaan inzien. Het hield mij ook weg bij mijzelf, bij mijn gevoel. Ik voelde me erg alleen. Ik was echt heel overstuur toen ik bij haar binnenkwam. Nu, ruim een half jaar later, ben ik veel meer in balans. Afgezaagd maar waar. Het maakt een enorm verschil voor mij. Ik liep altijd voor mijzelf weg, maar nu ben ik graag in mijn eigen gezelschap. Ik vlucht niet meer weg voor mezelf. Ook ben ik zachter en genuanceerder. Naar anderen en ook naar mezelf. Ik hoor regelmatig dat anderen ook verschil in mij opmerken. Het echte kwartje viel pas een maand geleden. Ik wandelde, de zon scheen en ik dacht: “wat is er veel goed”. Terwijl er vroeger in mijn ogen niets goed was.’

Parallellen

‘Het contact met mijn dochter is helaas niet hersteld. Ik vind dat nog steeds heel verdrietig, maar ik ga er niet meer op stuk en kan met zachte ogen kijken naar mijn dochter en naar mezelf. Ik begon deze reis met verwijten aan mijn kind. Ik mis haar vreselijk en ik hoop dat het haar goed gaat. Ik hoop dat ze ooit contact zal zoeken. Ze is erg welkom. Ik zie ook parallellen tussen mijn dochter en mezelf. Het breken met je wortels, het vermijden, dat heeft ze van mij. Ik heb fouten gemaakt. Niet opzettelijk, want net als iedere ouder heb ik mijn best gedaan om het juiste te doen. Astrid is een fijne gids. Ik gun mijn dochter ook zo iemand.’