Dezelfde opvoeding als je ouders? Of kies jij je eigen pad?

Hoeveel doe jij in je opvoeding hetzelfde als jou ouders dat deden?

Terwijl je je misschien nog zó voorgenomen had het anders te doen. Helaas, waarschijnlijk vele malen meer dan je je realiseert!
Het grootste deel van ons handelen als ouder wordt aangestuurd door ons onderbewuste, en is een gevolg van hoe wij ‘geprogrammeerd’ zijn.
Maar pas als we dat systeem snappen en zien, kunnen wij onze eigen weg gaan, de ouder zijn die we graag willen zijn en onze kinderen hun eigen pad laten kiezen.

De eerste levensjaren is de wereld van een kind niet groter dan zijn ouders.

En het zijn dan ook je ouders die je ‘programmeren’. Met alle prettige en minder prettige ideeën, vaardigheden en overtuigingen. Als kind zuig je alles op. Je doet en denkt als je ouders. Dit geldt voor jouw kind(eren) maar ook voor jou als kind.

Als kind van een jaar of zes/zeven wordt de wereld beetje bij beetje groter, gaan kinderen spelen bij anderen en zien ze dat het niet overal gaat zoals thuis. Andere gewoontes, andere ideeën. En hoe groter de wereld wordt, hoe meer ze zich gaan realiseren dat het ook anders kan dan thuis. Er ontstaat bewustzijn. En daarmee gepaard een keuze om te doen wat je ouders deden of nieuw gedrag, vaardigheden en ideeën te ontwikkelen.

In de pubertijd is de tijd aangebroken het ook daadwerkelijk anders te gaan doen. Je los te maken van je ouders, je af te zetten en nieuwe dingen uit te proberen. Je kunt je eigen pad gaan. En waarschijnlijk heb jij je daar al voorgenomen om een heel aantal dingen, wanneer je zelf kinderen krijgt, toch echt fundamenteel anders te doen dan je ouders dat deden.

Alleen is er 1 grote MAAR…

Wij leven in een familiesysteem. En in ieder systeem gelden er (vaak onuitgesproken) regels over wat wel of niet hoort. Wie zich daar niet aan houdt, wordt in meer of mindere mate buitengesloten en, openlijk al dan niet, het zwarte schaap van de familie. En als er iets is wat een mens slecht kan verdragen, is het buitengesloten worden.

Door een keuze te maken die anders is dan die van je ouders/familie, voldoe je niet aan de (ongeschreven) regels van het systeem en zal je je per definitie schuldig voelen. Denk eens aan een keuze die je hebt gemaakt waarvan je weet dat je ouders het er niet mee eens zijn. De schuld zorgt vaak voor twijfel en voelt alles behalve prettig aan.

Dat maakt dat er een tweede keuze moment volgt.

Ofwel je past je aan, doet toch wat er (onbewust of onuitgesproken) van je verwacht wordt, je voedt op zoals je ouders dat deden en je bent verlost van je schuldgevoel. Ófwel je aanvaard de schuld en kunt zien dat dit een automatisch gevolg is van het maken van je eigen keuze. Je kunt zien dat er iets anders van je verwacht wordt maar kiest, met respect voor je ouders, je eigen weg. Waardoor je voor jezelf en je kind(eren) de weg vrij maakt te gaan voor je eigen kern.

Dit proces speelt zich meerdere malen per dag af. In grote en kleine dingen. Maar werkelijk je eigen weg gaan, de ouder worden die jij wil zijn, start met bewustzijn.

Want de enige échte revolutie, is de evolutie van je bewustzijn!