Over Astrid: mijn verhaal

‘Ik had, zoals je dat noemt, de ideale jeugd. We woonden in een mooi huis in het midden van het dorp. Achter het huis was een stuk bos en een weiland waar wij in alle vrijheid buiten speelden. Mijn beide ouders hadden een bedrijf aan huis. Hard werken en je steentje bijdragen. Vernieuwend en gepassioneerd zijn en altijd gericht op persoonlijke ontwikkeling. Zó ben ik opgevoed.

Tegelijkertijd waren er thuis conflicten en frustraties. Soms hoogoplopende ruzies. Mijn ouders voelden zich geregeld machteloos. Iedereen had een felle mening en liet die ook graag horen. Ze wilden ons écht graag helpen en het gezellig houden, maar wisten niet altijd hoe. Op de basisschool ging het best oké. De overgang naar de middelbare school was lastig voor mij. Ik werd gepest en heb me in die tijd alleen, gekwetst en onbegrepen gevoeld. En hoe hard mijn ouders ook hun best deden mij te helpen, het had weinig effect.

Eye-opener

Op een middag vroeg mijn moeder mij om ’s avonds mee te gaan naar een lezing over persoonlijke ontwikkeling. En waar ik normaal tegen mijn moeder op alles nee zei, heb ik die middag toegestemd. Waar het precies over ging wist ik toen eigenlijk niet. Maar de ervaring die avond was overdonderend. Want ik realiseerde me op dat moment dat ik zó tegen de stroom in zwom. Dat ik niet alleen de verbinding met de ander kwijt was, maar ook met mezelf. Dát was de start van mijn ontdekkingsreis.

Persoonlijke ontwikkeling
Ik ben mij meer en meer gaan verdiepen in persoonlijke ontwikkeling, therapie, coaching, lichaamswerk, meditatie en familieopstellingen. Eerst uit persoonlijke interesse, later omdat ik wist dat ik hier ook op professioneel vlak mee verder wilde. Ik volgde cursussen en opleidingen, waaronder de opleiding psychodynamica, een opleiding tot therapeut.

Het roer om
Na jarenlang gewerkt te hebben als verpleegkundige in de jeugdgezondheidszorg en met kwetsbare doelgroepen, gooide ik het roer om. Ik begon voor mijzelf als therapeut en coach. Want voor mij is niets mooier dan mensen die – om wat voor reden dan ook – vastlopen in het leven te mogen begeleiden. Om te zien dat mensen persoonlijk of in hun gezin stappen zetten, die leiden tot een wezenlijke verandering.